Չորեքշաբթի է, և այսօրվա մեր հերոսը 12-ամյա Արթուրն է Արմավիրի մարզից։ Մեր քաջ տղայի ամենասիրելի զբաղմունքը սպորտն է։  Նա արդեն իսկ հաջողություններ ունի ծանրամարտում, սակայն այս պահին պարապմունքները, բուժմամբ պայմանավորված, գտնվում են դադարի փուլում։ Արթուրը հայ ծանրամարտիկներից շատ է սիրում Վարազդատ Լալայանին, և երկրպագում է նրան առաջնություններին հետևելիս։
Արթուրը սիրում է նաև դպրոցը, իսկ սիրելի առարկան մաթեմատիկան է։ ի դեպ, ևս մի սիրելի զբաղմունք․ Արթուրը  շախմատ խաղալ շատ է սիրում, և հիմա էլ Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժում ստանալու օրերին էլ տարբեր պարտիաներ է անցկացնում տարեկից ընկերների հետ։
Հիվանդանոցում գտնվելու օրերին ամենաշատը կարոտում է 3 տարեկան հարազատ քույրիկին, և հաճախ է վիդեոզանգով խոսում նրա հետ։
Մեր Արթուրը ցանկանում է 4 անիվ ունեցող կվադրոցիկլ ունենալ՝ իր սիրելի սև կամ կապույտ գույնի։

Չորեքշաբթի է, և այսօր մեր հերոսը 11-ամյա Թամարան է Լոռու մարզից:
Մեր գեղեցկուհին իսկական ճանապարհորդ է: Նա սիրում է Հայաստանի անտառները, և հատկապես շատ է սիրում, երբ ընտանիքով՝ մայրիկի ու հայրիկի հետ գնում են Ստեփանավանի հայտնի Դենդրոպարկ զբոսնելու ու մաքուր օդ շնչելու: Թամարան երազում է բորտուղեկցորդուհի դառնալու մասին, և ազատ ժամանակ համացանցով գտնում է բլոգ վարող բորտուղեկցորդների ու ակտիվ հետևում նրանց:
Սակայն սրտի խորքում մեր Թամարայի երազանքները շատ տարբեր են ներկայացվածից: Իրականում ամենաշատը նա երազում է հարազատ քույրիկ կամ եղբայր ունենալու մասին, իսկ հիվանդանոցում գտնվելու օրերին էլ ամենաշատը հայրիկին է կարոտում:
Թամարան շատ համեստ ու նուրբ աղջիկ է, երբեմն նաև քչախոս, սակայն Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժում ստանալիս նա գտավ իր իրական ընկերներին՝ Աննային, Միլենային, Արթուրին, Սիլվիին:
Անտառներ սիրող մեր Թամարան երազում է բուժումն ավարտելուց հետո օրեր անցկացնել անտառում՝ իր ընտանիքի հետ, և դրա համար էլ ցանկանում է մի մեծ վրան ունենալ՝ որպես իր ճամփորդությունների անբաժան ընկեր:

Չորեքշաբթի է, և այսօրվա մեր հերոսը 3 տարեկան Հրաչն է՝ Արմավիրի մարզից։ Հրաչի տարերքը մեքենաներն են, և նույնիսկ Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում իր բգուժումը ստանալու օրերին նա իր կողքի մահճակալին շարում է տարբեր մակնիշների և չափերի մեքենաներ, և պառկած նայում դրանց։ Երբեմն նաև վերցնում է՝ խաղալու համար, բայց նույն խնամքով իրենց տեղն է դնում՝ լրացնելով մեքենաների երկար շարքը։ Հրաչի մեծ քույրիկը, ում հետ շատ կապված են, Ամանորին վերցրել պահել է Ձմեռ պապիկի բերած նվերը եղբոր համար, որպեսզի փոխանցի նրան, երբ բուժման հերթական փուլն ավարտի և տուն գնա։ Ցանկացած պահի եթե Հրաչին հարցնեք, թե ինչ ցանկություն ունի, նա միշտ կպատասխանի՝ մեքենա։ Եվ թեև նրա ամենամեծ երազանքն առողջանալն է և շուտ տուն վերադառնալը, մեր Հրաչը ցանկանում է նաև ունենալ մի մեծ ակերով, կապույտ մոտոցիկլետ, որը կնստի և կվարի՝ վերջնականապես լրացնելով փոխադրամիջոցների հավաքածուի իր մեծ շարքը։