Չորեքշաբթի է, և այսօրվա մեր հերոսը 5 տարեկան Էրիկն է։ Էրիկը ծնվել է Ռուսաստանի Դաշնությունում, սակայն այժմ, հիվանդության բուժմամբ պայմանավորված, մայրիկի ու հայրիկի հետ տեղափոխվել է Հայաստան՝ Կոտայքի մարզ։
 Մեր ակտիվ ու հետաքրքրասեր տղայի տարերքը բոլոր տեսակի տրանսպորտային միջոցներն են։ Նա պատրաստ է ժամերով խաղալ իր սիրելի մեքենաներով, ինչպես նաև պատմել բոլոր մակնիշների մասին։

Էրիկը շա՜տ մարդամոտ ու շփվող է։ Նույնիսկ չի համբերում, թե երբ է առողջացած վերադառնալու մանկապարտեզ՝ իր ընկերների մոտ, որպեսզի բոլորին, ինչպես ինքն է ասում, նվերներ բաժանի։
Էրիկի ընտանիքը պատրաստվում է համալրման։  Չնայած որ Հայաստանի Մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժում ստանալու այս օրերին նա չի համաձայնում մայրիկից բաժանվել թեկուզ մի քանի րոպեով, համաձայնել է մի քանի օր խելոք մնալ, որպեսզի հանդիպի իր շա՜տ սպասված փոքրիկ քույրիկին ։
Էրիկն անհամբեր է, թե երբ է լավանալու, և հաճախ է մայրիկին հարցնում հստակ ժամկետների մասին։ Բանն այն է, որ մեր տղան Ռուսաստանի Դաշնության իրենց տանն է թողել իր բոլոր  խաղալիք մեքենաները, և հիմա շատ է ուզում վերադառնալ այնտեղ՝ իր սիրելի խաղալիքների մոտ։
Կենտրոնում բուժում ստանալու այս օրերին մեր Էրիկը միայն ու միայն ցանկանում է ունենալ մի մեծ, սև, Mercedes-Benz G-դասի մեքենա, որը վարելով իր նորածին քույրիկին կուղեկցի հիվանդանոցից  տուն։

Այսօրվա մեր հերոսը 6 տարեկան Դավիթն է Արարատի մարզից։ Հերիք է մի քանի րոպե զրուցեք նրա հետ և կհամոզվեք, թե որքան լուրջ է մեր տղան։ Նրա հետ պետք է խոսել մեծի պես, բացատրել յուրաքանչյուր քայլի իմաստն ու նպատակը։
Իրեն հատուկ լրջությամբ, քչախոսությամբ և երբեք լաց չլինելով է անցնում բուժումը Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում։ Մեր տղան պետք է իմանա, թե հատկապես որ հետազոտությունների համար են գալիս Կենտրոն, արդյո՞ք պետք է մնան այնտեղ, թե ոչ։ Ի դեպ, նա շատ է սիրում, երբ հարազատները գալիս են իրեն տեսակցելու, և հատուկ խնդրում է բոլորից, որ խաղալիքներ բերեն։
Դավիթը մի քանի օր է հաճախել դպրոց՝ առաջին դասարան, ինչից հետո ախտորոշվել է հիվանդությունը, և այժմ մեր տղան ստիպված է բաց թողնել իր սիրելի դասերը։ Սակայն հիվանդանոցում գտնվելու օրերին նա հաճախ է գնում խաղասենյակ՝ ընկեր Անիի հետ դաս անելու:
Դավիթը երազում է մեծ ակերով, բարձր, մուգ կապույտ մի մեքենա ունենալու մասին։ Նա ցանկանում է այն վարելով գնալ դպրոց, երբ վերադառնա տուն՝ հիվանդությունը հաղթահարած։

Այսօրվա մեր հերոսը 3-ամյա քաջ Նարեկն է Արցախից։
Նարեկը շա՜տ լուրջ է, և երկար ժամանակ է պետք, որ ընկերանա որևէ մեկի հետ։ Սակայն մեր տղան շատ լավ ու հոգատար ընկեր է բոլոր նրանց համար, ովքեր կարողացել են «գրավել նրա սիրտը»։ Այդպես պատահեց նաև Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժում ստանալու առաջին օրերին, երբ մեր տղան տեսավ և միանգամից ընկերացավ իր բժշկուհու՝ Աննա Ավագյանի հետ։ Եվ հիմա երբ տեսնում է նրան, վազում է ու պինդ գրկում։
Հիվանդանոցում գտնվելիս Նարեկն ամենաշատը կարոտում է հայրիկին, և նույնիսկ քնած ժամանակ նրա անունն է տալիս ու ժպտում։ Նա նաև շա՜տ հոգատար մեծ եղբայր է 5 ամսական փոքրիկ եղբոր համար։
Մեր Նարեկի տարերքը բոլոր տեսակի փոխադրամիջոցներն են։ Նա Արցախում ավելի շատ ուներ խաղալիք մեքենաներ, և հիմա պարբերաբար հարցնում է, թե չե՞ն կարող արդյոք Արցախից իր խաղալիքները բերել։

Նարեկն Արցախում ուներ մի մեծ, սև մեքենա, որում անց էր կացնում իր ողջ օրը, նույնիսկ դրա մեջ հաց էր ուտում։ Այժմ նա երազում է, որ իր մեքենան վերջապես «Արցախից բերեն», որպեսզի հիմա էլ այստեղ ողջ օրը վարի այն։