Այս շաբաթվա մեր հերոսը 5-ամյա Աշոտն է Գավառից։
Թեև Աշոտը դեռ դպրոց չի գնում (ու առանձնապես չի էլ ուզում գնալ), բայց արդեն խաղալիք համակարգչով սովորել է տառերի մեծ մասը ու հաշվել 1-ից մինչև 100-ը։
Ինչպես գրեթե բոլոր տղաները, նա նույնպես մեքենաների սիրահար է, հատկապես սև ու կապույտ գույների։ Մեքենաների մակնիշներից ամենաշատը սիրում է Նիվա-ն, ու համոզված է, որ ուժեղ գազ տալու դեպքում Նիվա-ն ոչնչով չի զիջում Ֆեռարի-ին։
Շատ է սիրում իր տատիկի պատրաստած գաթան, իսկ Երևանում էլ բուլկի կամ ջուր առնելիս անպայման մանրը գցում է մեր հիմնադրամի հանգանակության արկղիկի մեջ (ի դեպ, կոչ ենք անում հետևել նրա օրինակին):
Մեր համով տղայի ամենասիրելի խաղալիքները բժշկական գործիքներն ու հեքիաթի գրքերն են։
Հանդիպման ժամանակ Աշոտը պնդեց, որ իրեն «պարոն գենեԼաՌ»-ով դիմենք, իսկ խոսակցությունն էլ մի պահ ընդմիջեց` զանգելով իր «աշխատող»-ին ու հրահանգելով «շտապ նստել ուղղաթիռ ու թռնել գործի տեղ»:
Մեր գեներալ տղան երազում է ունենալ մե՜ծ տնակ (անպայման դռան զանգով), որտեղ կկարողանա խաղալ ու ցանկության դեպքում ուղղակի թաքնվել։
Հ. Գ. Հիմնադրամի լավ բարեկամը, որը ցանկացավ անանուն մնալ, իրականացրեց նաև մեր Աշոտի երազանքը։ Այժմ մեր համով տղան օրվա մեծ մասն անցկացնում է իր տնակում, որտեղ տեղափոխվել են նաև նրա բոլոր խաղալիքները։
Անչափ շնորհակալ ենք մեր ընկերոջը Աշոտիկի երազանքն իրականացնելու ու նրան ոգևորություն ու շատ երջանիկ պահեր պարգևելու համար։
