Այս շաբաթվա մեր հերոսը 5-ամյա Աշոտն է Գավառից։
Թեև Աշոտը դեռ դպրոց չի գնում (ու առանձնապես չի էլ ուզում գնալ), բայց արդեն խաղալիք համակարգչով սովորել է տառերի մեծ մասը ու հաշվել 1-ից մինչև 100-ը։
Ինչպես գրեթե բոլոր տղաները, նա նույնպես մեքենաների սիրահար է, հատկապես սև ու կապույտ գույների։ Մեքենաների մակնիշներից ամենաշատը սիրում է Նիվա-ն, ու համոզված է, որ ուժեղ գազ տալու դեպքում Նիվա-ն ոչնչով չի զիջում Ֆեռարի-ին։
Շատ է սիրում իր տատիկի պատրաստած գաթան, իսկ Երևանում էլ բուլկի կամ ջուր առնելիս անպայման մանրը գցում է մեր հիմնադրամի հանգանակության արկղիկի մեջ (ի դեպ, կոչ ենք անում հետևել նրա օրինակին):
Մեր համով տղայի ամենասիրելի խաղալիքները բժշկական գործիքներն ու հեքիաթի գրքերն են։
Հանդիպման ժամանակ Աշոտը պնդեց, որ իրեն «պարոն գենեԼաՌ»-ով դիմենք, իսկ խոսակցությունն էլ մի պահ ընդմիջեց` զանգելով իր «աշխատող»-ին ու հրահանգելով «շտապ նստել ուղղաթիռ ու թռնել գործի տեղ»:
Մեր գեներալ տղան երազում է ունենալ մե՜ծ տնակ (անպայման դռան զանգով), որտեղ կկարողանա խաղալ ու ցանկության դեպքում ուղղակի թաքնվել։