Այս չորեքշաբթիի մեր փոքրիկ հերոսուհին 2-ամյա Սոնան է Երևանից։
Մեր Սոնան շա՜տ թիթիզիկն է․ նրա ամենասիրելի զբաղմունքը տարբեր զգեստներ հագնելն ու նորաձևություն ցուցադրելն է։ Սոնայի համար հագուստի գնումը շատ մանրակրկիտ և երկարատև գործընթաց է, որին նա անպայման պետք է անձամբ մասնակցի։ Նա պարտադիր համապատասխանեցնում է հագուստի գույնը եղունգների լաքի գույնի հետ /և հակառակը/, իսկ եթե որևէ շորիկ նրա սրտով չէ, աշխարհում ոչ մի ուժ չի կարող նրան ստիպել կրել այն։
Մեր քաղցրիկը որոշել է բժշկուհի դառնալ, և հիմիկվանից խաղալիք բժշկական հավաքածուներով պրակտիկ դասեր է կազմակերպում իր ամենասիրելի պացիենտի՝ մայրիկի մասնակցությամբ, որ ապագա մասնագիտության մեջ էլ ավելի հմտանա։
Սոնայի ամենասիրելի խաղալիքները տիկնիկներն են, շատ է սիրում խաղալ նաև լուսաձայնային էֆեկտներով խաղալիքներով և դիտել մուլտֆիլմներ։ Մուլտֆիլմներից հատկապես հաճույքով հետևում է Մաշայի և Արջի արկածներին ու սրտանց երկրպագում Արջուկին։
Մեր գեղեցկուհին առողջ ինքնագնահատական ունի և պարբերաբար դրա մասին բոլորին հիշեցնում է, ասելով․ «ես լավ աչիկ եմ, ես պուպուշ աչիկ եմ»։
Մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժում ստանալու ընթացքում Սոնան շատ է կարոտում հայրիկին, մյուս հարազատներին ու իրենց տունը, ու անընդհատ կրկնում է․ «Սոնան բուժվի, գնա տուն»։
Սոնան երազում է եռանիվ հեծանիվ և մեծ, իր հասակին, պարտադիր ոչ փափուկ տիկնիկ ունենալու մասին, որի հետ «ընկերություն կանեն», որին կկերակրի, գեղեցիկ շորիկներ կհագցնի, շրթներկ կքսի, ու միասին կգնան զբոսնելու։
Հ․Գ․ Սոնայի պահանջով՝ նրա բոլոր նկարներում առկա են շա՜տ սրտիկներ։
Հ․ Գ․ Աշխարհի տարբեր երկրներում գտնվող բարի մարդիկ շարունակում են իրականացնել մեր երեխաների երազանքները և նրանց երջանիկ պահեր պարգևել։
Մեր համով Սոնայի երազանքը նույնպես իրականացավ Սիթի օֆ Սմայլ / Ժպիտների քաղաք հիմնադրամի բարեկամ «Հույս միշտ կա»-ի շնորհիվ։
Համոզված ենք՝ մեր գործընկերները նույնիսկ ԱՄՆ-ում զգացին այն ուրախությունն ու հրճվանքը, որ ապրեց Սոնան իր նվերները տեսնելիս։
Շնորհակալ ենք «Հույս միշտ կա»-ին և անձամբ տիկին Անահիտ Հարությունյանին՝ Սոնային պարգևած էմոցիաների հրավառության համար։
