Այսօր կպատմենք ձեզ մեր 11-ամյա Տիգրանի մասին Երևանից։
Տիգրանի ամենասիրելի զբաղմունքը նկարելն է․ հատկապես լավ նրա մոտ ստացվում են բնապատկերները։ Նա շատ լավ է տիրապետում նաև գաջեթներով նկարելու հմտություններին և նկարները խմբագրելու համակարգչային տարբեր ծրագրերին (պատրաստակամորեն խոստացել է նաև մեզ սովորեցնել):
Տարվա եղանակներից ամենից շատ սիրում է ձմեռը, որովհետև կարող է իր փոքրիկ եղբոր հետ ձնագնդիկ խաղալ և, ընդհանրապես, «շոգին դժվար ա»։
Մեր քաջ տղան բացառիկ հոգատարությամբ է վերաբերվում իր եղբորը ու չի բարկանում նրա վրա նույնիսկ այն ժամանակ, երբ վերջինս գալիս, իր ձեռքից հեռախոսը վերցնում ու փախչում է։
Տիգրանը դժվարությամբ է տրամադրվում քիմիաթերապիայի հերթական փուլի համար հիվանդանոց գալուն երկու հիմնական պատճառով․ որովհետև հիվանդանոցում շատ են «լացկան» երեխաները, որոնք խանգարում են քնել, և որովհետև առավոտյան ստիպված է լինում իր ուզած ժամից շուտ արթնանալ։ Ինչպես հասկացաք, առողջ ու չընդհատվող քունը մեր Տիգրանի հանգստության կարևոր նախապայմաններից է։
Բուժման ավարտի մասին խոսելիս Տիգրանը արագ-արագ թվարկում է իր պլանները․ դպրոցն ավարտել, մի քիչ էլ սովորել, աշխատանքի անցնել, իսկ ոչ երկարաժամկետ պլաններին անդրադառնալիս ժպիտով խոսում է ընկերների հետ կրկին խաղալու հնարավորության մասին, ինչը ներկայումս մի քիչ դժվարացել է․․․
Տիգրանը որոշել է ոսկերիչ դառնալ ու արդեն խոստացել է իր մասին հոգ տանող բուժանձնակազմից յուրաքանչյուրի համար ոսկյա զարդ պատրաստել։
Մեր բարի տղան անչափ ուրախ կլինի ստանալ նկարչական պարագաների մե՜ծ հավաքածու, որն իր մեջ կներառի նկարելու համար անհրաժեշտ ամեն-ամեն ինչ։