Այսօրվա մեր հերոսը 3-ամյա Արտյոմն է՝ Ջավախքից՝ Բոգդանովկայի շրջանից։
Մեր քաղցր տղայի տարերքը փոխադրամիջոցներն են, իսկ ամենասիրելի խաղը՝ մեծ եղբոր հեծանիվին իր մեքենաները կապելն ու խնդրելը նրան, որ ինչքան հնարավոր է՝ արագ վարի։
Մեր Արտյոմը շա՜տ հյուրընկալ է, և երբ տանը հյուրեր են լինում, նա անպայման պնդում է, որ հենց ինքը ճանապարհի նրանց։ Արտյոմն ամենաշատը կապված է մեծ քույրիկի հետ, ում երբեք անունով չի դիմում, այլ հենց այդպես՝ «քույրիկ»։
Մեր դրական տղան սկզբնական շրջանում այնքան էլ չէր ցանկանում գալ Հայաստանի Մանկական քաղցկեղի ևարյան հիվանդությունների կենտրոն, և ամեն անգամ գյուղից Երևան գալիս ասում էր․ «Չեմ գալիս Երևան, էնտեղ բժիշկներ կան»։ Սակայն հիմա Արտյոմն ընկերացել է իր սիրելի բժշկուհու՝ Մանեի հետ, և նույնիսկ տանը քույրիկին ու եղբորը խաղալիքների օրինակով ցույց է տալիս տարբեր միջամտություններ, որ կատարում են բժիշկները։
Մեր Արտյոմը երազում էր մեծ մեքենա ունենալ, բայց գյուղի ճանապարհները, ցավոք, հնարավորություն չեն տա այն վարել սրտի ուզածով։ Մեր տղան այժմ ցանկանում է մի կապույտ հեծանիվ ունենալու մասին, որը բուժումն ավարտելով և տուն վերադառնալով՝ կվարի եղբոր հեծանիվի ետևից։
