Այսօր մեր հերոսուհին 3-ամյա Մարին է Արմավիրի մարզի Նոր Կեսարիա գյուղից։
Մարին շա՜տ մեղմ բնավորություն ունի, հանգիստ խաղերի սիրահար է և չի սիրում բարձր ձայներ ու աղմկոտ վայրեր։
Նա նաև շատ հոգատար է իր ընտանիքի անդամների նկատմամբ․ միշտ հայրիկին հորդորում է ավելի դանդաղ վարել, հուշում է, երբ լուսացույցի գույնը փոխվում է, իսկ քույրիկից ու եղբորից էլ պարտադիր ճշտում է՝ այդ օրը դպրոցում ինչ գնահատական են ստացել ու արդյոք իրենց խելոք են պահել, թե ոչ)։
Մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոն գալու ճանապարհին շատ է նեղսրտում սպասվող բժշկական միջամտությունների մասին մտածելիս, բայց միևնույն ժամանակ ինքն իրեն հիշեցնում է, որ հետո համով ուտելիքներ է ուտելու, և ուրեմն կարելի է (ու պետք է) ուժեղ լինել։
Փոքրիկ Մարին սիրում է ընտանիքի հետ եկեղեցի գնալ, եկեղեցուն էլ անվանում է․․․ Հայաստան։ Հաճախ կարելի է լսել՝ ինչպես է նա մայրիկին խնդրում․ «Հայաստան գնանք․․․ մոմ վառենք», իր բոլոր աղոթքներն էլ սկսում է․ «Աստված պապիկ ջան, ես քեզ շատ եմ սիրում» բառերով․․․
Մարիի հայրիկը մեղվապահությամբ է զբաղվում, և տնական:) մեղրը նրանց սննդակարգի կարևոր բաղադրիչներից է։ Նրա սիրելի գույնն էլ հենց, ինչպես նա է ասում, մեղվի գույնն է՝ դեղինը։
Մեր քաղցրիկը երազում է ունենալ հենց դեղին (կամ վարդագույն) մեքենա, որի մեջ կկարողանա նստել ու վարել։
Նույնիսկ ֆիզիկապես հեռու լինելը չի կարող խանգարել բարի մարդկանց մեր բալիկների երազանքների իրականացման ճանապարհին։
Անչափ շնորհակալ ենք Լիլիթ Անդալյանին՝ մեր Մարիի երազանքների մեքենան նրան նվիրելու համար։
