Ծանոթացեք մեր 5-ամյա Ավիկի հետ Վայոց ձորի մարզի Արտաբույնք գյուղից։
Մեր զրույցի ողջ ընթացքում Ավիկը մի րոպե չի նստել․ փոխարենը նա վազելով պտույտներ էր գործում, մոտենում, մամային պաչիկ անում, նորից շարունակում վազել՝ ընթացքում գոռալով մեր հարցերի պատասխանները։
Ավիկը շատ կապված է իր փոքր եղբոր հետ ու ամեն ինչ անում է, որ վերջինս միշտ ուրախ տրամադրություն ունենա. երգում է, պարում է, թռչկոտում է նրա համար։
Մեր համով տղայի ամենասիրելի զբաղմունքներից է հատապտուղներ, մասնավորապես՝ ելակ, ազնվամորի ու մոշ, աճեցնելը, հողը մշակելը և վերջում, անշուշտ, բերքահավաք կազմակերպելն ու սեփական աշխատանքի պտուղները վայելելը։

Ցավոք, բուժման այս փուլում նրան չի թույլատրվում հատապտուղներ ուտել, ու արդեն մենք էլ նրա հետ միասին անհամբեր սպասում ենք այն բաղձալի օրվան, երբ բժիշկները կկարողանան սահմանափակումները վերացնել։
Մեր «Ի՞նչ ես ուզում դառնալ» հարցին Ավիկն առանց մի վայրկյան երկմտելու պատասխանեց․ «Որ մեծանամ, դառնալու եմ պապա․․․», հետո ավելացրեց․ «․․․իսկ մյուս տարի՝ ոստիկան»։
Մեր ուժեղ Ավիկը շատ է սիրում խաղալ մեքենաներով ու խաղալիք զենքերով ու երազում է ունենալ սև, երկդռնանի Մերսեդես G-ի փոքրիկ կրկնօրինակը, որի մեջ կկարողանա նստել և վարել։
Հ․ Գ․ Զրույցն ավարտելուց հետո Ավիկը թռչկոտելով դուրս եկավ մեր սենյակից՝ բացականչելով «Ուռա՜, ուռա՜, մեքենա եմ ունենալու»․․․
Հուսով ենք՝ բարի մարդկանց շնորհիվ նրա ու մեր բոլոր մյուս բալիկների երազանքները հնարավորինս արագ կիրականանան։