Ծանոթացեք մեր 6-ամյա Արտյոմի հետ Արցախի Մարտունու շրջանի Գիշի գյուղից։
Արտյոմը ընտանիքի չորս եղբայրներից ամենափոքրն է․ մեծ եղբայրը ոստիկան է, երկրորդը՝ զինվորական (ու վիրավորում է ստացել 44-օրյա պատերազմում․․․), իսկ երրորդ եղբայրն էլ այս տարի ավարտական դասարան է տեղափոխվել։ Արտյոմը բոլորի հետ էլ շատ կապված է ու շատ է սիրում նրանց հետ «մեծական» զրույցներ ունենալ։
Դեռ ամենավաղ մանկությունից մեր տղան հետաքրքրություն չի ցուցաբերել մուլտֆիլմների ու հեքիաթների նկատմամբ։ Փոխարենը հիվանդության ի հայտ գալուց առաջ նա տարված էր ֆուտբոլով․ ամբողջ օրը կա՛մ խաղում էր, կա՛մ դիտում՝ առանց որևէ թիմի երկրպագելու, ուղղակի վայելելով լավ խաղը։ Մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում բուժումը սկսելուց հետո նրա միակ ու ամենասիրելի զբաղմունքը հեռախոսով հայկական սիթքոմներ դիտելն է դարձել։ (Վստահ ենք, որ բուժումն ավարտելուց հետո նա կրկին կվերադառնա ակտիվ ապրելակերպին)
Թեև Արտյոմը շատ է կարոտում հայրենի գյուղը, իրենց տունն ու «Ոսկե խաչ» սրբատեղին, բայց նաև ըմբռնումով է մոտենում բուժման գործընթացին ու արդեն նույնիսկ չի ընդդիմանում որոշակի պրոցեդուրաներ իրականացնելիս (օրինակ՝ այսօր նա հպարտորեն պատմում էր, որ հանգիստ պառկել է, մինչ բուժքույրն իրեն ներարկում է արել փորիկի հատվածում)
Նա երազում է մեծ եղբոր պես ոստիկան դառնալ, իսկ մինչ այդ շատ ուրախ կլիներ նվեր ստանալ «վելիկ»՝ հեծանիվ (չափսի հարցում կողմնորոշվելու համար նշենք Արտյոմի հասակը՝ 110սմ):
Մեր Արտյոմն այնքան ոգևորված էր նոր հեծանիվ ունենալու առթիվ, որ չհամբերեց մինչ տուն հասնելը և հեծանիվով մի քանի պտույտ գործեց հենց Արյունաբանական կենտրոնի առաջին հարկում։
Անչափ շնորհակալ ենք Լիանա Մկրտչյանին` Արտյոմի երազանքն իրականացնելու ու նրան այս անմոռանալի էմոցիաները պարգևելու համար։
