Այսօրվա մեր հերոսը 6 տարեկան Դավիթն է Արարատի մարզից։ Հերիք է մի քանի րոպե զրուցեք նրա հետ և կհամոզվեք, թե որքան լուրջ է մեր տղան։ Նրա հետ պետք է խոսել մեծի պես, բացատրել յուրաքանչյուր քայլի իմաստն ու նպատակը։
Իրեն հատուկ լրջությամբ, քչախոսությամբ և երբեք լաց չլինելով է անցնում բուժումը Հայաստանի մանկական քաղցկեղի և արյան հիվանդությունների կենտրոնում։ Մեր տղան պետք է իմանա, թե հատկապես որ հետազոտությունների համար են գալիս Կենտրոն, արդյո՞ք պետք է մնան այնտեղ, թե ոչ։ Ի դեպ, նա շատ է սիրում, երբ հարազատները գալիս են իրեն տեսակցելու, և հատուկ խնդրում է բոլորից, որ խաղալիքներ բերեն։
Դավիթը մի քանի օր է հաճախել դպրոց՝ առաջին դասարան, ինչից հետո ախտորոշվել է հիվանդությունը, և այժմ մեր տղան ստիպված է բաց թողնել իր սիրելի դասերը։ Սակայն հիվանդանոցում գտնվելու օրերին նա հաճախ է գնում խաղասենյակ՝ ընկեր Անիի հետ դաս անելու:
Դավիթը երազում է մեծ ակերով, բարձր, մուգ կապույտ մի մեքենա ունենալու մասին։ Նա ցանկանում է այն վարելով գնալ դպրոց, երբ վերադառնա տուն՝ հիվանդությունը հաղթահարած։