Այս շաբաթվա մեր հերոսը 3-ամյա Ռոբերտն է Երևանից։
Ռոբերտը շատ աշխույժ ու չարաճճի բալիկ է։ Նա շատ կապված է իր քույրիկների, հատկապես՝ իր գրեթե հասակակից Նարեի հետ, ու անհամբեր սպասում է, թե երբ է վերջինս տուն գալու մանկապարտեզից, որ միասին ակտիվ խաղեր խաղան։
Մեր համով Ռոբը շատ է սիրում Արյունաբանական կենտրոնի բակում Սիթի օֆ Սմայլ հիմնադրամի ու մեր բարեկամների ջանքերով տեղադրված տնակը ու ամեն անգամ հիվանդանոց գալիս պարտադիր նաև բակում՝ տնակի շուրջ է խաղում։
Բուժման սկզբնական փուլում Ռոբերտը շատ էր նեղսրտում, երբ ներարկումների և այլ բժշկական միջամտությունների կարիք էր առաջանում։ Հիմա նա ավելի փիլիսոփայաբար է մոտենում այդ գործընթացներին․ ոգևորվում է, երբ խիզախ պահվածքի դիմաց բուժքույր Լուսինեն իրեն սմայլիկներ է տալիս, ինքն իրեն հորդորում է «խելոք նստել, որ հանկարծ կատետրի ասեղը դուրս չգա ձեռքից», ու գիտակցում է, որ «հիմա ցավում է, որ հետո չցավի»․․․
Մեր ուժեղ տղան երազում է մեծ սև մեքենա ունենալու մասին, որի մեջ կկարողանա նստել ու վարել։
Մեր Ռոբերտի` մեծ մեքենա ունենալու երազանքն էլ իրականացավ արտերկրում բնակվող մեր հայրենակից Խաչատուրի շնորհիվ։ Անչափ շնորհակալ ենք Խաչատուրին` հոգատարության ու մեր ուժեղ Ռոբերտի փայլող աչքերի համար։ Առջևում գարնանային ավտո-զբոսանքներն են։
